Oplan Bawas Timbang

Sabi ng doktor sa annual physical exam ko, overweight daw ako ng 7 kilos. Shet, di nga, sabi ko. 7 kilos? Oo nga, magbawas ka ng timbang, sabi niya.

E di magbawas. Simula ngayon:

1. Lalakarin ko na mula MRT North Avenue hanggang bahay (sa Tandang Sora) nang matunaw na ang dapat matunaw. Ilang kilometro lang naman. Tsaka umaga naman ako umuuwi, so wala pang gaanong polusyon. (Dalawang magkasunod na araw ko nang nasubukan ‘to, ang maglakad mula MRT pauwi na dadaan sa SM North, Mindanao Avenue, Veterans, Project 6, Congressional, at Road 20.)

2. Hindi na ako gagamit ng elevator papasok sa opisina. Kaya ‘yan. Ano lang ba naman ang 27 floors. Pampalusog na ng puso, pampaganda pa ng binti, hita, at puwet. Magandang cardio workout. Saka na uli ako lalangoy, pag kalaway-laway na uli ang katawan ko (di naman sa pagyayabang, pero sexy ako dati haha!). Baka kasi lamunin ng bilbil ko ang ibang lumalangoy.

3. Lagi ko nang sasayawin ang “Single Ladies (Put a Ring on It)” ni Beyonce – bago pumasok sa trabaho at bago matulog. Puwede rin habang break time sa opisina. O habang naglalakad pauwi. Dapat performance level para ma-maximize ang benefits ng workout.

4. Dadalasan ko na ang pakikipag-anuhan (baka may mag-react na naman ‘pag sinabi kong kangkangan). Ilang calories din ang nabu-burn nun. Anuhan sa agahan, anuhan sa tanghalian, at anuhan sa hapunan. Kung may panahon pa, anuhan sa merienda. Kelangang iba-ibang posisyon at degree of difficulty para may variety. Maraming puwedeng gayahin sa porn sa Internet.

5. Iiwasan ko na ang mga pagkaing mayaman sa transfat tulad ng fried chicken, french fries, ice cream, cookies, crackers, etc., etc. Wait lang, mahirap yata ‘to. Sige, ito na lang: Kakain pa rin ako ng fried chicken, french fries, ice cream, cookies, crackers, etc., etc. basta sundan ng ___ (kahit alin sa itaas).

6. Iiwasan ko na ang ma-stress. Sabi kasi nila, nagre-release daw ng sobra-sobrang cortisol ang katawan ‘pag stressed out ka. Dahil sa cortisol kaya tumatakaw ang isang tao. Kaya di ko na lang papansinin ang babaing eye sore sa opisina. Di na ako magrereklamo sa trabaho. Di ko na pahihirapan ang sarili sa pag-iisip kung bakit naiirita ako kay Willie Revillame. Di na ako manonood ng mga mind-fuck na pelikula.

Gusto ko rin sanang mag-gym, pero ‘wag na lang. Baka ma-stress pa ako sa ilang adik sa pagpapalaki ng kanilang mga masel (na inversely proportional naman sa kanilang utak). So ‘yon. Sana makayanan ko.

10 Early Signs of Aging

1. Kung dati-rati’y nakukuha sa palakad-lakad lang sa Sunken Garden ang pag-shed sa mga unwanted pound, ngayon, kahit mag-marathon pa mula Quezon City hanggang Isabela, walang nagyayari.

2. Bawal ang kalendaryo sa loob ng bahay.

3. Nagingiti ‘pag naririnig sa iPod ang “Mmmbop” ng Hanson at “Get Down” ng Backstreet Boys

4. Sumasakit ang singit pagkatapos mag-lampaso sa bahay. Minsan, napa-paralyze sa pagod. Minsan, nako-coma.

5. Nag-iipon ng pambili ng mga anti-wrinkle cream, anti-aging moisturizer, neck at face lifting cream, at iba pang mga produktong kontra blotches, age spots, at fine lines.

6. Nagsisimula nang dalawin sa panaginip ng mga baboy na nilamon, yosing hinithit, at alkohol na nilaklak.

7. Sexual desire drops. Grrrr..

8. Madalas paglaruan ng mga duwende. Bigla na lang nawawala ang mga gamit. Bigla ring lilitaw.

9. Lahat, inirereklamo: kung bakit lasang plastic ang carrot, kung bakit walang buko sa fruit salad, kung bakit si KC ang gaganap na Vivian sa “Lovers in Paris” Pinoy version, kung bakit mapait ang buwakanang inang beer, kung bakit humi-hello ang buhok sa ilong ng kausap, etc.

10. Pumopogi. Seryoso

Wala na bang Gentleman Ngayon?

North Avenue Station. Unahan ang mga puwet sa pag-upo. Balyahan kung balyahan. Minalas ang sa ‘kin at kalahati lang ang nakaupo. Bad trip.

Quezon Avenue Station. Ilang puwet pa ang nagnasang makaupo. Dalawang aleng may kasamang bata ang pumuwesto sa harap ko. Pumikit ang mamang nasa dulo. Walang balak ibigay ang upuan. Tumayo ang katabi ko at pinaupo ang mas matandang babae. “Hay salamat,” sabi niya. Kinalong niya ang bata. Sa tapat niya tumayo ang kasamang babae. Panay ang tingin sa akin. Umaasa yatang gentleman ako. Tiningnan ko lang siya at lalong isiniksik ang puwet sa kinauupuan.

Cubao Station. Bumukas ang pinto. Walang pakundangan ang mga pasahero sa pagpipilit na ipasok ang katawan sa train. “Aray ko naman!” reklamo ng dalagang di ko alam kung naapakan ang daliri sa paa o nalamas nang mariin ang suso. Tatlong babae ang pumuwesto malapit sa akin. “Wala na bang gentleman ngayon?” tanong ng aleng katabi ko sa kasama niya. Pasaring na rin sa ‘kin to at sa iba pang mga lalaking nakaupo.

Gusto kong sabihin, “’Nay, di porke babae kayo, pauupuin na namin kayo. Ano kayo, sinisuwerte? Nauna ako sa puwesto, so manigas kayo. Pareho lang tayong nagbabayad. Kung pagod kayo, pagod din ako.”

Nagtulug-tulugan lang ako.

Bulong naman ng kasama ng aleng katabi ko (na narinig ko dahil wala naman talaga siyang balak sarilinin ang reklamo), “Grabe na talaga ang mga lalaki ngayon.”

Nangangati akong sabihin, “Ano bang nirerekla-reklamo mo diyan? Humihingi kayo ng equality, at sinasabi ninyong di kayo mahina, bakit di ninyo pangatawanan ‘yan? O baka naman ginagamit mo ang pagiging babae mo para makuha mo ang gusto mo? Sorry, ale, pero di uubra sa ‘kin ang ganyang modus operandi.”

Binasa ko na lang ang ilang tulang isinalin sa Filipino na nakapaskil sa MRT para mahupa ang kumukulo ko nang dugo.

--------------------------------

Ang nakakainis pa sa MRT, bakit kailangang ihiwalay ang mga babae sa mga lalaki. Okay, fine. On the one hand, disadvantaged ang mga babae dahil nasususugan ang mapangbansot (haha, very tibak) na tingin sa mga kababaihan bilang kasarian na mahina at dapat protektahan. On the other hand, disadvantaged ang mga lalaki dahil maraming babae ang nagpupunta sa puwesto ng mga lalaki, therefore, mas masikip. Sige, sundin natin at pangatawanan natin ‘yang segregation na ‘yan. Kung hindi tumatanggap ng mga lalaki sa women’s area, dapat hindi rin tumatanggap ng babae sa men’s area. O bakit hindi na lang tanggalin ang tanginang hindot na segregation na ‘yan?